Onlangs gaven Erik Scherder (neuropsycholoog) & dr. Kilian Wawoe (organisatiepsycholoog) een week lang inspirerende colleges over arbeid via de Universiteit van Nederland.
Centrale vragen per college zijn:
Wanneer presteer je het beste op je werk?
Hoe word je een minder gestreste werknemer?
Met welke persoonlijkheid heb je het meeste succes op de werkvloer?
Ben je narcistisch als je graag de leiding neemt?
Hoe word je creatiever op je werk?
Ten eerste is het fantastisch om deze twee professionals vol passie over hun vak te zien vertellen. Bovendien biedt het inzichten die voor iedereen die werkt of werkt zoekt interessant kunnen zijn. Mogelijk kan ik deze inzichten ook gebruiken tijdens mijn afstudeerstage bij Weustink & Partners vanaf februari 2016. In ieder geval ben ik geïnspireerd geraakt en beveel ik de colleges van harte aan.
Zaterdag 19 oktober 2015 vond het symposium T.E.T. 35 plaats, over de toekomst van ergotherapie in 2035, op de Hogeschool Rotterdam. Het symposium was georganiseerd door de opleiding ergotherapie Rotterdam, het kenniscentrum Zorginnovatie en alumnivereniging Alergo. Er was een divers publiek aanwezig, van ergotherapeuten uit het werkveld tot docenten en studenten.
Ik was uitgenodigd door Nico van Hal om een bijdrage te leveren aan zijn workshop de Kritische Professional. Naast twee workshoprondes waren er inspirerende keynotes, presentaties van de finalisten ‘het beste idee’ ondernemen in de zorg, een borrel, diner en reünie. Hierbij een korte impressie over hoe ik het symposium heb beleefd.
Keynote over de kracht van Enthousiasme
De keynote van Rijn Vogelaar vond ik ontzettend inspirerend. Hij sprak over de kracht van enthousiasme. Hij heeft daar drie boeken over geschreven, wat in de basis gaat om:
Flame: waar heb je passie voor? Bv. een gitarist die hart heeft voor zijn gitaar.
Flow: in harmonie zijn. Bv. een band die samen toffe liedjes speelt.
Flood: het enthousiasme raakt besmettelijk. Bv. het publiek bij het concert gaat helemaal los.
Onderstaande presentatie komt redelijk overeen met wat Rijn ons presenteerde:
Veel van wat hij vertelde kon ik linken aan de minor Begeleidingskunde die ik in september gestart ben. Bijvoorbeeld de theorie van de positieve psychologie en de kracht van complimenten. Uit eigen ervaring kan ik stellen dat veel organisaties baat kunnen hebben bij deze eenvoudige tips. Maar ook als individu is het interessant om te onderzoeken wat b.v. complimenten of de manier van communiceren voor invloed heeft op jezelf en op anderen.
Daarnaast is het verhaal goed te plaatsen in het kader van de nieuwe competentie Ondersteunen & Versterken, waar het in feite ook draait om het zorgen dat mensen weer in hun kracht komen.
Een fantastisch voorbeeld over flame. flow & flood dat Rijn ons gaf is afkomstig uit de campagne periode van Barack Obama. Met een enorme glimlach bekijk ik onderstaande filmpje regelmatig:
Netwerken
Naast de enorme dosis inspiratie kreeg ik ook energie van het netwerken tijdens het symposium. Helaas kon ik niet aanwezig bij de workshop De ergotherapeut op de re-integratie markt. Maar ik heb wel gesproken met ergotherapeuten die in het vakgebied arbeid werken, waardoor ik een iets beter beeld heb gekreken. Dit sterkt me in het idee om er alles aan te doen om een arbeid afstudeerstageplek te bemachtigen.
Sowieso gaf het netwerken mij deze een enorme boost aan energie. Het is leuk om met enthousiaste mensen ideeën uit te wisselen. Wie weet wat er in de toekomst van komt!
Anita Moorjani vertelt over haar ziekbed als kankerpatiënt en haar bizarre ervaringen hoe zij uit haar coma is gekomen en nu stralend een presentatie op TEDx kan geven.
5 biggest lessons to be aware of:
Love, other people & ourselves. When we love ourselves we value ourselves. We teach people how to treat us.
Live life fearlessly.
3. Humor, laughter & joy.
Life is a gift.
Always be yourself. Shine your light as brightly as you can. Embrase your uniqueness.
Vandaag hoorde ik op radio 3FM bij Giel over het boek dat Garmt van Soest schreef over zijn leven met ALS.
Met zijn met ogen bestuurde computer heeft hij dit boek geschreven gebaseerd op zijn blogposts, zie alsdantoch.com. Indrukwekkend verhaal denk ik, komt op mijn to-do list.
Speciaal voor het beroepsproduct professionalisering vanuit een ander perspectief heb ik een nieuwsbrief ontwikkeld. De inhoud van de nieuwsbrief is gebaseerd op mijn ervaringen op het gebied van internationalisering in Sri Lanka en bij ENOTHE.
In deze VPRO uitzending van Tegenlicht (2015) gaat het over de Kanteling van Nederland. Het is tijd voor verandering, Nederland moet anders ingericht worden zodat het een sociale, duurzame en slimme samenleving wordt. Het is tijd voor een tijdperk waarin de burger zelf de samenleving organiseert. Jan Rotmans is hoogleraar transitiekunde en strijdt voor zo’n duurzame wereld.
Deze aflevering toont de noodzaak van verandering en geeft inspiratie hoe deze verandering vorm te geven. Er worden een aantal voorbeelden van initiatiefnemers getoond. Waaronder de coörporatie van schoonmakers. Die er schoon genoeg van hadden om met de nek aangekeken te worden en het initiatief namen om voor zichzelf te beginnen, maar gezamenlijk hun zaakjes op orde hebben en dus een collectief zijn. Wellicht ook iets voor ergotherapeuten?!
Bekijk deze inspirerende aflevering:
Bovenstaande aflevering is een vervolg op onderstaande uitzending uit 2013, waarin o.a. de succesvolle organisatie Buurtzorg en de innovatieve Rotterdamse broedplaats de RDM campus aan bod komen:
“In de toekomst is een consument een prosument, dus heel proactief, heeft heel veel verandermacht.”
“In essentie is mijn verhaal: dat er een nieuwe macht aan het ontstaan is: de kantelmacht. Die zal heel veel laten verdwijnen en heel veel opbouwen. Wij kunnen met zijn allen die systemen nog eerder, nog sneller laten kantelen dan we nu al doen. We moeten ons meer bewust zijn van de verandermacht, die wij zijn en hebben.” – Jan Rotmans
Een indrukwekkende documentaire. Na 30 jaar moeten Harry, Tiny en Sonja de instelling voor Beschermd Wonen in Capelle aan den IJssel verruilen voor een 55+ complex in een gewone woonwijk. In het kader van de participatiemaatschappij wordt er van hen verwacht op eigen benen te gaan staan. Maar kunnen ze dat? Is het verantwoord? En wat gebeurt er als het misgaat?
Tiny over de gezamenlijke eetruimte in het wooncomplex:
“Ben er nooit meer geweest, want ik voelde me niet prettig. Bij al dat gekonkel. Die vrouw zei ook van eh ‘ja ze hebben begeleiding nodig als ze hier eten’ we zijn toch geen kleine kinderen? Dat vond ik raar. Maar wat is normaal? Wie is normaal? Niemand geloof ik.”
